(…) w samotności wszelkie odczucia są głębsze, inaczej odczuwa się góry. Wiem, że jestem tylko ja i one. Z braku partnera rozmawiam sam ze sobą i z górą. Czuję się cząstką tego ogromnego świata.
Jerzy Kukuczka, Mój pionowy świat, Katowice: Fundacja Wielki Człowiek, 2014, s. 94
Józef Jerzy Kukuczka (ur. 24 marca 1948 w Katowicach, zm. 24 października 1989 na Lhotse w Nepalu) – polski taternik, aplinista i himalaista, jako drugi człowiek na Ziemi (po Reinholdzie Messnerze) w latach 1979-1987 zdobył Koronę Himalajów i Karakorum. Uznawany za jednego z najwybitniejszych himalaistów w historii.
Poniżej prezentujemy kilka zdjęć z Archiwum Jerzego Kukuczki, uzyskanych dzięki uprzejmości Rodziny Jerzego Kukuczki. Więcej fotografii oraz innych materiałów poświęconych temu wielkiemu himalaiście można zobaczyć na pięknej stronie Wirtualnego Muzeum Jerzego Kukuczki: https://jerzykukuczka.com. Wszystkie cytaty pochodzą z ksiązki: Jerzy Kukuczka, Mój pionowy świat, Katowice: Fundacja Wielki Człowiek, 2014.
Jerzy Kukuczka w bazie pod Makalu.
fot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Międzynarodowa wyprawa na Makalu 1981. Kierownik wyprawy Wojtek Kurtyka. Pozostali członkowie Alex MacIntyre z Anglii i Jerzy Kukuczka. Próba wejścia nową drogą (północno-zachodnią flanką i północną granią), stylem alpejskim zakończyła się sukcesem. 15 października 1981 r. Jerzy Kukuczka samotnie zdobył szczyt.
Bo w górach szukam samotności, kontaktu z naturą, tego sam na sam ze sobą, mimo że obok może iść partner. Góry to dla mnie ciągła rozmowa ze sobą. Pójdę dalej czy nie? Czy stać mnie jeszcze na to? To są przeżycia, dla których tu jestem.
Jerzy Kukuczka, Mój pionowy świat, s. 64
Jerzy Kukuczka podczas wyprawy na Nanga Parbat, 1977 rok.
fot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Polsko-Austryjacka wyprawa na Nanga Parbat 1977. Zorganizowana przez Klub Wysokogorski z Katowic, pod kierownictwem Adama Zyzaka. Jerzy Kukuczka, Marek Pronobis i Marian Piekutwoski wspinając się południowo-wschodnią ściną osiągneli wysokość ok. 7950 m n.p.m.
I dalej, już tylko te ostatnie z najcięższych kroków. Wchodzimy na szczyt. Ma on postać sporego nawisu i właściwie nie wiadomo, kiedy przestać iść dalej, bo wisi cały w powietrzu. (…) Jest południe. Nie przeżywam najmniejszej nawet euforii. Wiem tylko, że mam za sobą sześć godzin tego upartego dreptania po dziesięć kroków, przerywanego przystankami, wymuszonymi przez skatowany do granic organizm. Całą szychtę, w której czas jakoś okropnie się wydłuża, a człowiek staje się w wyniku tego przytłumiony, pozbawiony kontaktu ze wszystkim, z wyjątkiem jednego: celu.
Jerzy Kukuczka, Mój pionowy świat, s. 26
Jerzy Kukuczka podczas wspinaczki na Nanga Parbat, 1985 rok.
fot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Wyprawa na Nanga Parbat, 1985 rok, zorganizowana przez Klub Wysokogórski z Krakowa pod kierownictwem Pawła Mularza. 13.07.1985 szczyt Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) nową drogą zdobyli: Carlos Carsolio, Andrzej Zyga Heinrich, Sławomir Łobodziński i Jerzy Kukuczka.
Wreszcie najwspanialszy moment w każdej wspinaczce. Chwila, kiedy od szczytu dzieli mnie już tylko kilka kroków, kiedy wiem, że już nic nie stanie mi na przeszkodzie, kiedy wiem, że zwyciężyłem… Zwyciężyłem nie górę czy pogodę, lecz przede wszystkim siebie, swoją słabość i swój strach. Kiedy mogę już podziękować górze, że i tym razem była dla mnie łaskawa. Tych chwil nie oddam nikomu za żadne skarby i jeżeli muszę w drodze do szczytu pokonywać przeszkody i ocierać się o nigdy nieokreśloną granicę między kalkulowanym ryzykiem a ryzykanctwem, to trudno, zgadzam się. Zgadzam się na walkę ze wszystkimi niebezpieczeństwami, które na mnie czyhają. Zgadzam się na wiatry, które tygodniami biją w ściany namiotów i doprowadzają do granic szaleństwa. Zgadzam się na drogi prowadzone na granicy wytrzymałości. Zgadzam się na walkę. Nagroda, którą otrzymuję za te trudy, jest niebotycznie wielka. Jest nią radość życia.
Jerzy Kukuczka, Mój pionowy świat, okładka
Uczestnik wyprawy na stoku Kangchenjungi.
fot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Polska wyprawa na Kangchenjungę 1985/1986. Zorganizowana przez Klub Wysokogórski z Gliwic pod kierownictwem Andrzeja Machnika. 11.01.1986 Jerzy Kukuczka i Krzysztof Wielicki dokonali pierwszego zimowego wejścia na szczyt Kangchenjungi (8586 m n.p.m.).
Samo gonienie po wielkich górach drogami normalnymi tylko po to, żeby je „zaliczyć”, nie bawi mnie. Fascynuje mnie natomiast pomysł czternastu nowych dróg na czternaście ośmiotysięczników. Realizuję go zapamiętale. Nową drogą albo zimą, kiedy jeszcze nikt tam o tej porze nie był.
Jerzy Kukuczka, Mój pionowy świat, s. 124
Jerzy Kukuczka na szczycie K-2, 1986 rok, fot. J. Kukuczka.
fot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Kierownik wyprawy Karl Maria Herrligkoffer. 08.07.1986 Jerzy Kukuczka i Tadeusz Piotrowski zdobyli szczyt K-2 (8611 m n.p.m.) nową drogą w stylu alpejskim.
Jerzy Kukuczka podczas wspinaczki na Yebokangyal Ri. Wyprawa na Shisha Pangmę, 1987 rok.
fot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Wyprawa zorganizowana przez Klub Wysokogórski z Katowic pod kierownictwem Jerzego Kukuczki. 18.09.1987 Artur Hajzer i Jerzy Kukuczka osiągneli szczyt Shisha Pangma (8013 m n.p.m.) nową drogą, zachodnią granią w stylu alpejskim. Tego samego dnia J. Kukuczka wraz z A. Hajzerem dokonali również pierwszego wejścia na szczyt Shisha Pangma West (ok. 7950 m n.p.m.) nową drogą w stylu alpejskim.
Jerzy KukuczkaWyprawa na Annapurnę, 1988 rok. Obóz III.
ot. Archiwum Jerzego Kukuczki
https://jerzykukuczka.com
Wyprawa zorganizowana przez Klub Wysokogórski z Katowic, pod kierownictwem Jerzego Kukuczki. 13.10.1988 Artur Hajzer i Jerzy Kukuczka zdobyli szczyt Annapurny Wschodniej (8010 m n.p.m.) nową drogą w stylu alpejskim.