Jerónimo Osório

De rebus Emmanuelis Regis Lusitaniae Invistissimi virtute et auspicio gestis libri duodecim

Lizbona: Apud Antonium Gondisalvum, 1571

Sygnatura BJ: 393209 III

Król Manuel I (1495–1521) zapisał się w dziejach Portugalii jako monarcha Szczęśliwy i Wielki – przydomki, jakimi go obdarzono obrazowo oddają bowiem sytuację kraju pod jego berłem: odkrycie morskiego szlaku do Indii, dotarcie do Brazylii, dynamiczne poszerzanie posiadłości na Wschodzie pozwalające stworzyć „Estado da Índia” z głównym ośrodkiem w Goa, a także rozwój handlu intratnymi orientalnymi towarami przyniosły królestwu rozgłos i prestiż międzynarodowy oraz dostatek, który pociągnął za sobą bujny rozkwit kultury i sztuki. Nie dziwi zatem fakt, iż tzw. Złoty okres manueliński stał się uprzywilejowanym tematem XVI-wiecznych, a także późniejszych, portugalskich dzieł historycznych.

Duchowny i humanista portugalski Jerónimo Osório (1506–1580) stworzył jedno z głośnych tego rodzaju dzieł w 1571 roku, wzorując się na nieco wcześniejszej „Kronice wielce szczęśliwego króla Dom Manuela” („Crónica do Felicíssimo Rei Dom Manuel”, wyd. port. 1566), pióra Damião de Góisa (1502–1574), czołowego przedstawiciela portugalskiego renesansu. Opisując w XII księgach czyny króla, Osório ukazuje Manuela I jako wybitnego i heroicznego władcę, który położył podwaliny morskiej potęgi Portugalii. Księgę II dzieła otwiera opis Indii Wschodnich.