La Lusiade de Camoëns. Traduction poétique, aves des notes historiques et critiques, nécessaires pour l’intelligence du poëme par Mr. de La Harpe, Londres [bez drukarza], 1776
Sygnatura BUŁ:1009261
Drugi przekład francuski „Os Lusíadas” powstał w 1776 roku, jak się wydaje, na fali polemiki z pierwszym tłumaczeniem dzieła, wykonanym przez Louisa-Adriena Duperrona de Casterę nieco ponad cztery dekady wcześniej. Przekład został przygotowany wspólnie przez Nicolasa-Gabriela Vaquette d’Hermilly (1703–1778) oraz Jeana-François de La Harpe’a (1739–1803). Pierwszy z nich z powodzeniem prowadził działalność tłumaczeniową, dokonując przekładów klasycznych dzieł, przede wszystkim z języka hiszpańskiego. Natomiast drugi wyróżnił się na polu literatury i krytyki. W procesie translacji Hermilly miał wykonać przekład dosłowny tekstu oryginalnego, który następnie został zaadaptowany przez drugiego z tłumaczy. Ponadto La Harpe’owi przypisuje się autorstwo komentarzy umieszczonych w części wstępnej edycji. Surowo oceniono w nich przekład Duperrona de Castery. Jednak nowa wersja francuskojęzyczna epopei także nie była wolna od mankamentów, jak choćby pominięcie niektórych fragmentów oryginału.
W rzeczywistości książka nie została wydana w Londynie, jak wskazano na karcie tytułowej, lecz w Yverdon w Szwajcarii, przez Société Littéraire et Typographique. Ponadto istnieją dwie inne francuskie edycje z tego samego roku o nieco odmiennych tytułach oraz formatach (Paris: Chez Nyon aîné, Libraire). W jednej z nich tekst ubogacono dziesięcioma rycinami, których autorstwo przypisuje się Charlesowi Eisenowi (1720–1778), francuskiemu rysownikowi i rytownikowi.
Z czasem przekład z 1776 roku zaczęto wiązać głównie z osobą La Harpe’a, drugiego z tłumaczy usuwając w cień. Co istotne, za pośrednictwem tej właśnie francuskiej wersji renesansowe dzieło portugalskie miało dotrzeć m. in. do polskich odbiorców, stając się podstawą do powstania pierwszego polskojęzycznego przekładu „Os Lusíadas” u schyłku XVIII wieku.