La Lusiade Du Camoens, poeme heroique, sur la Decouverte des Indes Orientales. Traduit du Portugais, par M. Duperron de Castera. A Paris: chez Huart, ruë S. Jacques, à la Justice, [chez] David, quay des Augustins, à la Providence, [chez] Braisson, ruë S. Jacques, à la Science, [chez] Clousier, ruë S. Jacques, à l’Ecu de France, 1735, t. I–II
Sygnatury BUŁ: 1016457/1 i 1016457/2
Biblioteka Cyfrowa UŁ tom 1 Biblioteka Cyfrowa UŁ tom 2
Początki recepcji Camõesa we Francji są stosunkowo późne względem innych krajów romańskiego obszaru kulturowo-językowego, zwłaszcza Hiszpanii oraz Włoch, gdzie widome przejawy zainteresowania dziełem portugalskiego autora pojawiły się już w XVI stuleciu. Istnieją co prawda lakoniczne wzmianki na temat przekładu „Os Lusíadas” na język francuski, który mógł zostać wykonany w okresie 1584–1600, jednak, jak dotąd, pozostaje on niezidentyfikowany. Brak także danych co do osoby ewentualnego tłumacza. Dopiero pierwsze dekady XVIII wieku przyniosły dwie istotne publikacje, które zdynamizowały proces recepcji portugalskiej epopei we Francji. Chodzi o wydany w 1727 roku „L’Essai sur le poème épique” Voltaire’a oraz pierwszy przekład prozą całości tekstu „Os Lusíadas” na język francuski z 1735 roku. Wspomniane tłumaczenie wraz z komentarzami przygotował Louis-Adrien Duperron de Castera (1705–1752), francuski literat i dyplomata.
Francuskojęzyczną edycję eposu otwiera biografia Camõesa w zarysie, zaś adnotacje i komentarze tłumacza utrzymane są w tonie polemicznym względem krytycznych uwag Voltaire’a. Duperron de Castera, autentyczny admirator portugalskiego twórcy nie tylko jako autora epiki, ale również liryki, m. in. skorygował informację podaną przez francuskiego pisarza i filozofa, według której Camões uczestniczył w wyprawie Vasco da Gamy z lat 1497–1499. Ponadto w swoich komentarzach tłumacz podkreślił wymiar alegoryczny poematu, wbrew racjonalistycznemu spojrzeniu Voltaire’a.
Choć jakość przekładu Duperrona de Castery wzbudziła wątpliwości z uwagi na pewne odstępstwa od oryginału, a nawet błędy, to jednak dyskusja, która rozgorzała po jego publikacji przygotowała podwaliny pod intensywną recepcję dzieła Camõesa we Francji w następnym stuleciu. O pozytywnym odbiorze tłumaczenia Duperrona de Castery przez czytelników do końca XVIII wieku świadczą dwie reedycje, z lat 1768 i 1785.
W trzytomowym wydaniu z 1735 roku każdą z dziesięciu pieśni eposu poprzedzają ryciny Roberta Bonnarta (1652–1733), nawiązujące do treści utworu Camõesa. Wszystkie ilustracje miedziorytowe wykonał Jean Baptiste Scotin (1678–1740?), uznany paryski rytownik.
W egzemplarzu wydania należącym do zasobów BUŁ brak tomu III.