Wilhelm Storck

Luis’ de Camoens Leben. Nebst geschichtlicher von Wilhelm Storck

Paderborn: Druck und Verlag von Ferdinand Schöningh, 1890

Sygnatura BJ:

800495 I

Losy osobiste Camõesa, w wielu aspektach niejasne i tajemnicze z powodu braku zachowanych dokumentów i świadectw samego poety, co jego kolejni biografowie starali się uzupełnić, nierzadko uciekając się do fantazyjnych interpretacji, stopniowo obrosły w legendy i mity. Proces ten trwał od najwcześniejszych szkiców poświęconych tej tematyce, przygotowanych w pierwszej połowie XVII wieku przez Portugalczyków, Pedro de Mariza (wyd. 1613), Manuela Severim de Farię (wyd. 1624) i Manuela de Farię e Sousę (wyd. 1639). Jego kulminacyjny etap przypada na XIX stulecie, kiedy to zainteresowanie zarówno twórczością, jak i osobą Camõesa było najintensywniejsze, zwłaszcza pod wpływem ideałów romantycznych. Zjawisko to rozwijało się nie tylko w Portugalii, ale i poza jej granicami, przy czym ze szczególnym natężeniem w Niemczech, które w ówczesnej Europie urosły do roli wiodącego ośrodka „studiów camoniańskich”.

Swoistym ukoronowaniem badań nad Camõesem prowadzonych przez Wilhelma Storcka była biografia portugalskiego poety, wydana w 1890 roku, tj. kilka lat po ukazaniu się drukiem ostatniego z sześciu tomów edycji dzieł zebranych Camõesa w przekładzie na język niemiecki, wykonanym przez tego uczonego. Stanowiła zatem drugą płaszczyznę szeroko zakrojonego projektu, obrazującego drogę twórczą oraz osobistą portugalskiego autora na tle epoki, w której żył i tworzył. Storck wykazał się dogłębnym rozeznaniem w źródłach historycznych, a także świetną znajomością dziejów Portugalii, dążąc na tej podstawie do uwiarygodnienia biografii Camõesa. Zdołał podważyć niektóre z legend, jakie przez lata wpisały się w życiorys twórcy „Os Lusíadas”. Sam jednak wyraźnie skłaniał się ku interpretacjom losów Camõesa zgodnym z duchem romantyzmu, przez co w opinii niektórych specjalistów jego praca stała się bliższa powieści historycznej niż biografii.