Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Rimas De Luis De Camões. Primeira parte, 1645

Rimas De Luis De Camões Primeira parte. Agora nouamente emendadas nesta vltima impressaõ & acrescentada hu[m]a Comedia nunca atégora impressa. Em Lisboa: Na Officina de Paulo Craesbeeck Impressor & Liureiro das tres Orde[n]s Militares & à sua custa, 1645

Sygnatura BUŁ: 1016947

Biblioteka Cyfrowa UŁ

 

Obok epopei „Os Lusíadas” i utworów poetyckich, Camões stworzył również trzy sztuki teatralne. Dwie z nich, zatytułowane „Filodemo” („Filodem”) oraz „Anfitriões” („Amfitrioni”), doczekały się wydania drukiem jeszcze w XVI stuleciu (1587). Ich wznowienie miało miejsce 28 lat później (1615). Trzecia sztuka pt. „El Rei Seleuco” („Król Seleukos”) pozostawała nieznana do roku 1645. To wówczas trafiła do rąk czytelników, dzięki niniejszej edycji, przygotowanej przez Paulo Craesbeecka. Wyróżnia się ona niewielkim formatem wydania, stąd też określana jest mianem „edycji lilipuciej” (port. edição Liliput). Podobnie jak w przypadku współczesnych tzw. wydań kieszonkowych, małe rozmiary miały sprzyjać wygodzie i ułatwiać transport książki.

Zgodnie z tytułem tomu, mieści on poprawioną wersję zaledwie „Pierwszej Części” poezji Camõesa. Chodzi o utwory, które wiązano z nazwiskiem poety w edycjach jego liryki sprzed 1616 roku, kiedy to ukazała się drukiem „Druga Część” liryków, zebranych i przypisanych Camõesowi przez wydawcę, Domingosa Fernandesa.

Natomiast całkowitą nowość w niniejszej edycji stanowi wspomniana sztuka „El Rei Seleuco”, której odkryciu i wydaniu nadaje się szczególne znaczenie w kontekście historycznym ówczesnej Portugalii. Zaledwie pięć lat wcześniej kraj odzyskał niezależność polityczną względem Hiszpanii, z którą łączyła go unia dynastyczna przez 60 lat (1580–1640). W tych szczególnych okolicznościach, na różnych polach starano się intensywnie podkreślać konteksty i wartości narodowe, a te w symboliczny sposób oddawała twórczość Camõesa, zwłaszcza z uwagi na ogólną wymowę „Os Lusíadas”. Odnalezienie nowego elementu tak cennej spuścizny, dotąd nieopublikowanego, miało zatem istotną wagę nie tylko w wymiarze literacko-edytorskim.